W cieniu drzewa poznania

- Wiesz Adasiu, ktoś chciałby przeprowadzić ze mną wywiad - powiedziała Ewa do Adama, którego aktywność tego dnia sprowadzała się do machania kijem pod jabłonią i rzucania nim w jabłka, które mimo to nie spadały.

- Nie rozumiem – mruknął Adam nie odrywając wzroku od drzewa.

- Chodzi o taką rozmowę – wyjaśniła Ewa, zanurzając pędzelek w lakierze do paznokci.

Adam znów wyciągnął przed siebie rękę, która znieruchomiała, wycelowana w dorodny owoc.

- Pewnie Gabriel? – przyłożył kij do oka, a drugie zmrużył. - Widziałem, jak przeprowadzał ten - jak mówisz – wywiad. Wyraźnie to lubi – dodał z przekąsem.

Ewa pokręciła przecząco głową, nakładając drugą warstwę lakieru.

- Słyszałem przecież, jak kiedyś przy bramie wypytywał, jak ci się tutaj podoba, czy mnie lubisz i tak dalej.

- Ech, Adasiu, on tak z nudów – odparła Ewa, nie odrywając oczu od paznokci.

- To znaczy – nagle Adam odrzucił kij w krzaki – że niby kto miałby z tobą rozmawiać, jeśli nie ten spod bramy? Właściwie, skąd ty masz ten lakier? – nagle zauważył.

- No właśnie, Adasiu – odpowiedziała Ewa wolno i ostatni raz pociągnęła pędzelkiem.

- A może ty - Adam nachylił się nad Ewą - może ty chcesz, abym to ja z tobą porozmawiał?

Podejrzliwie, ale i z cieniem obawy popatrzył na Ewę.

Ewa wyciągnęła przed siebie dłoń z rozsuniętymi palcami, przyglądała jej się przez chwilę, kręcąc głową, jak młoda kawka, po czym podmuchała czerwoną emalię, która lśniła na końcu palców.

- Jest ktoś - Ewa spojrzała Adamowi w oczy - kto chciałby ze mną porozmawiać o moim życiu, o samopoczuciu, o marzeniach. I perspektywach – dodała.

- Perspektywach? Perspekty …

Nie dokończył, bo właśnie z zarośli wyłonił się smukły, czarnoskóry mężczyzna o lśniącym ciele i pomalowanych na czerwono paznokciach. Tanecznym, niemal wijącym się ruchem zbliżył się do Ewy.

- Adamie, pozwól, pan Snake.

Adam miał tylko dwa wyjścia: albo chłodno podać rękę i pokazać z czyjego żebra powstała ta oto kobieta, albo iść do bramy i zrobić awanturę Gabrielowi, że nie pilnuje raju. Ponieważ Adam był mężczyzną o raczej nieskomplikowanej duszy, wybrał to drugie. Naurągał Gabrielowi, a w tym czasie pod drzewem poznania odbywały się rzeczy, jakkolwiek miłe, to jednak brzemienne w skutki po wieki wieków.

(2019)